Rogówka to przezroczysta, zewnętrzna warstwa gałki ocznej, składająca się z kilku warstw zbudowanych z tkanki nabłonkowej, łącznej oraz włókien kolagenowych. Mimo iż pełni funkcję ochronną i jest silnie unerwiona, w rogówce nie występują naczynia krwionośne. Schorzenia rogówki mogą prowadzić do pogorszenia jakości widzenia lub powodować dyskomfort, a nawet ból oka.
W zależności od zgłaszanych objawów, badania rogówki można przeprowadzić za pomocą różnych metod diagnostycznych:
• Topografia rogówki: Badanie polega na oświetleniu rogówki światłem i analizie, jak odbijają się na jej powierzchni kontrastowe okręgi. Metoda ta pozwala dokładnie ocenić kształt rogówki, wykrywając ewentualne asymetrie lub zgrubienia, które mogą świadczyć o chorobach lub urazach.
• UBM gałki ocznej: Ultra biomikroskopia wykorzystuje ultradźwięki do obrazowania przedniego odcinka oka, w tym rogówki. Dzięki tej metodzie lekarz może szczegółowo ocenić stan rogówki oraz innych struktur oka, podobnie jak w przypadku ultrasonografii innych narządów.
• Badanie w lampie szczelinowej (biomikroskopia): To badanie wykonywane jest po podaniu pacjentowi kropli rozszerzających źrenicę. Pozwala na szczegółową ocenę rogówki oraz innych struktur przedniego odcinka oka, w tym soczewki.
• Pachymetria: Metoda ta służy do pomiaru grubości rogówki. Choć jest głównie wykorzystywana do diagnozowania nadciśnienia wewnątrzgałkowego, może także pomóc w wykrywaniu zniekształceń rogówki.